اوتیسم

افراد دارای اوتیسم دنیارا به شکل دیگری میبینند، میشنوند و حس میکنند ونمی توانند باما که ازنگاه انها، دردنیای دیگری هستیم ارتباط برقرار کنند، به همین دلیل دچار درخودماندگی میشوند. عدم تماس چشمی یکی ازدلایل شناخته شده اوتیسم است. 

افراد اوتیسم کمتر به طور مستقیم به چهره و چشمان افراد دیگر نگاه میکنند وبیشتر دوستدارند بااشیا سرگرم شوند، این موضوع نشان میدهد که انها کمتر بادیگران ارتباط برقرارمیکنند و به افراد کمتر واکنش و پاسخ نشان می دهند. 

اما عدم ارتباط چشمی تنها علامت اوتیسم نیست. 

_ضعف در ارتباط و تعامل اجتماعی

_مجموعه ای از رفتار ها،علایق وفعالیت های محدود و تکراری 

از ملاک های تشخیصی اختلال اوتیسم است. 

سمپتوم های اوتیسم باید در نوزادی و خردسالی

حضو ر داشته باشند چون یک فرد مبتلابه اوتیسم از بدو تولد دچار این اختلال است نه اینکه در سال های بعدی زندگی به این اختلال مبتلا شود. 

تشخیص سریع این اختلال واغاز روند درمانی باعث میشود کودک مبتلا به اوتیسم شما تاحد زیادی فاصله وتفاوت خود رابابچه های عادی کمتر کند

وارتباطات وتعاملات خود را بادنیای بیرون اغاز کندو از درخودمانگی رها شود.